Koken zonder kijken

• 21-01-2023

Ervaringsverhaal: ‘Als het mislukt, zullen we het dan aan de kip geven?’

Ik sta in de keuken en pak een steelpannetje uit de pannenlade. Dan zet ik mijn sprekende keukenweegschaal aan en zet het pannetje erop. Ik druk de linker toets in ‘Tarra, nul gram’ spreekt het apparaat plichtsgetrouw uit. Ik weeg een hoeveelheid boter af en zet het pannetje op de kookplaat; rechtsonder, waar ik de uitgesneden cirkel van de hittebestendige mat op de kookplaat voel. Ik draai aan de meest rechtse knop om dat deel van de kookplaat aan te zetten. ‘Klik, klik, klik’ eerst maar eens op stand 3, dan kan de boter zachtjes smelten. In de woonkamer wordt er een luisterboek op pauze gezet en rent er een nieuwsgierig meisje de keuken in. ‘Wat is dat?’, vraagt ze. Ik vertel dat het boter is en dat het moet smelten. ‘Mag ik hem zo heen en weer doen?’, vraagt ze. Ik zeg dat het goed is en ze haalt het pannetje zo heen en weer dat het klontje door het pannetje kan drijven. Het gaat waarschijnlijk niet zo snel en dan rent ze weer weg. ‘Klik’, even een tandje warmer. Voor de volgende stap van het recept dat ik in mijn hoofd heb geprent weeg ik een hoeveelheid bloem af. ‘Klik’ de boter nog een tandje warmer, om zeker te zijn dat alles gesmolten is. Ik haal het pannetje van de plaat, zet het op een pannenonderzetter en voeg al roerend met de garde de bloem toe. Ik roer een poosje stevig door, in de hoop dat er geen klontjes ontstaan. Uit de feedback van mijn mede-keukengebruiker begrijp ik dat de inhoud van mijn pannetje een ‘egale massa’ moet zijn geworden, zoals beschreven in het basiskookboek dat ik als luisterboek via mijn bibliotheek-app aan het bestuderen ben.

Een ‘basis’-kookboek, want ik heb jaren niet gekookt. Onze vorige twee kookplaten waren inductie met touchscreen bediening. Die knoppen voelbaar markeren werkte niet; aanraken is activeren, terwijl je met gesloten ogen eerst moet kunnen voelen waar de knop zit voordat je aan wilt geven welke knop op welke stand aan gaat. Bij de pogingen die ik deed sloegen deze platen steeds op hol en moest ik aanvaarden dat ik ze niet kon gebruiken. Het gasfornuis met draaiknoppen dat we daarvoor hadden kon ik wel gebruiken, maar ook niet echt van harte. Je kunt horen of een gaspit hard of zacht aan staat, voelen dat hij brandt en ruiken wanneer het gas stroomt. Maar echt veilig en met een gerust hart koken was dat niet, zeker niet met meerdere pitten tegelijk in gebruik. Toen onze zoon werd geboren heb ik het koken maar helemaal uit handen gegeven. Ik beperkte me tot het gebruik van de oven, die met draaiknoppen gemakkelijker zonder zicht te bedienen was. Al sinds onze eersteling dat leuk ging vinden zijn we samen flink aan de bak gegaan. Kruidnoten, koekjes, cake en cupcakes met of zonder extra ingrediënten, boterkoek, appeltaart. En na verloop van jaren met nog een hulp-bakker erbij.

Totdat ik een jaar geleden door de eigenaar van Vink Witgoed opmerkzaam werd gemaakt op het bestaan van een kookplaat die wel zonder zicht te bedienen is. Ik was bijzonder aangenaam verrast om dit te horen: het zou de onmogelijkheid om een kookplaat te kunnen gebruiken wegnemen… Het bestaan van een kookplaat die iedereen, ziend of niet ziend, kan gebruiken, waardoor het voor mij nu een wereld opent. Wat fijn om eens niet bij de online hulpmiddelenleveranciers, met apart geproduceerde producten voor een kleine markt te rade hoeven gaan, maar terecht te kunnen bij een reguliere winkel van iemand die helemaal bekend is met zijn producten. Producten van een fabrikant die een regulier product zo heeft ontwikkeld, dat ook mensen met een visuele beperking er gebruik van kunnen maken. Wat zou het bevrijdend zijn wanneer meer fabrikanten hun apparatuur met een paar relatief kleine aanpassingen toegankelijk zouden maken voor mensen met visuele (en misschien ook wel voor andere) beperkingen…

Sinds de plaatsing van mijn kookplaat door Vink Witgoed, nu bijna een jaar geleden, ben ik meteen aan de kook gegaan. Tenminste; aan de pogingen ertoe. Na 13 jaar niet koken werd mijn eerste pan soep wat ‘te flauw’ bevonden, bij de tweede was de groente ‘niet fijn genoeg’. Een maaltijd met rijst was ‘wel aardig’, een andere, met rode curry, ‘te pittig’… En nu sta ik dus te roeren in datgene waarvan ik hoop dat het een kaassausje wordt…

Het luisterboek gaat weer op pauze en het nieuwsgierige meisje komt weer even om de hoek kijken. Dan zegt ze: ‘Als het mislukt, zullen we het dan aan de kip geven?’ Tot zover het vertrouwen dat hier thuis heerst in mijn ontluikende kookkunsten. Maar goed, ook al worden het misschien geen culinaire hoogstandjes: ik kan nu wel zelf een kookplaat bedienen en mijn eigen brouwsels maken. Ik kan nu middels de Pandoer mat zonder te gokken of me te branden voelen of de pan op de goede plek op de kookplaat staat. Middels de apart gemarkeerd draaiknoppen kan ik voelen welke knop voor welk compartiment ik moet hebben en ik kan middels de klikjes bij het draaien tellen op welke stand ik dat compartiment zet. Ik hoor middels een piepje of de kookplaat aan of uit gaat en wanneer ik een pan van de plaat haal. Wanneer ik hem vergeet uit te zetten, waarschuwt een onderbroken piep-signaal me dat de plaat nog aanstaat.

Daarom: helemaal gelukkig met deze kookplaat met draaiknoppen en Pandoer mat van Atag en de advisering, hulp en levering van Vink witgoed. Niet dat alles dan meteen gelukt; het sausje viel niet bijzonder in de smaak, maar we hebben het tenminste niet aan de kip hoeven geven. Onze kip die, zeker in de zomer wanneer de achterdeur wijd open staat, terwijl wij aan tafel zitten te eten, begerig voor de hordeur op restjes eten staat te wachten. Een latere pan courgettesoep kon gelukkig wel de goedkeuring van alle huisgenoten wegdragen. Er lijkt dus vooruitgang in te zitten: sorry kip!

 – Lizette

Terug naar nieuwsoverzicht